Al vier keer eerder was ik op de Weissensee. Ik was er altijd om verhalen rondom de wedstrijden te maken voor een van de teams. Dit jaar belde RTV Oost of ik een mooi verslag van zo'n 20minuten wilde maken van 'Overijsselaars op de Weissensee'. Na een poosje bellen en appen had ik vier recreanten gevonden uit Overijssel die een mooi verhaal hadden én de 200kilometer tocht gingen rijden op de dag dat ik er ook was (er worden vier tourtochten verreden in een periode van twee weken). Twee wedstrijdrijders uit Overijssel vinden was niet lastig. De gebroeders Haasjes, Ronald en Christian, stonden al veel langer op mijn radar. Met name Ronald is de échte natuurijs-rijder. Niet de allerbeste techniek op kunstijs, maar zodra hij rechtuit kan schaatsen op natuurijs gaat er een knop om. Bar beuken, noemen ze het zelf. Een belletje naar beide was genoeg. "Tuurlijk doen we mee aan deze reportage".

Drie dagen om het verhaal te maken

Ik had drie dagen om een reportage, of korte documentaire, te maken van 20minuten. Dat is aanpoten, maar daarom niet minder leuk. De maandag was interview-dag. Ik sprak mijn vier recreanten op mooie plekken langs het meer, ik sleepte met Ronald en Christian een bankje mee naar de achterkant van het kleine meer. 's avonds filmde ik nog de massage van Christian, wat prachtige shots opleverde. Ik had mijn Aputure ledpanel meegenomen om nog het een- en ander te kunnen uitlichten. Ik plaatste de lamp buiten op het balkon, en liet hem op laag vermogen door de ruiten schijnen. Zo had ik mooi licht aan de voorkant van de fysiotherapeut, en zag ik geen reflectie van de lamp in de ruiten. 's Avonds meldde ik mij bij hotel Kreuzwirt, waar Ronald verbleef. Ook daar kwam ik in een onmogelijke ruimte terecht qua licht en kleuren op de muur. Dus het ledpanel vol vol vermogen weerkaatst tegen het plafond om een beetje egaal licht te krijgen.

‍

Tourtochten beginnen altijd om 07:00, dus ging mijn wekker dinsdags om 05:00. Voor het ontbijt maakte ik al mijn eerste droneshot, terwijl het nog hélemaal donker was. Mooi openingshot! Ik had met mijn hoofdpersonen afgesproken ze bij de start te zien, wat een onmogelijke opgave is in het donker tussen zo'n 750 andere deelnemers. Toch lukte het me om ze te vinden op de afgesproken plek, en nam ik een aantal scenes met ze op. Daarna snel een live-bijdrage op Radio Oost en vervolgens met de drone de eerste schemeringen te filmen. Daarna met gezwinde spoed in de auto naar de achterkant van het kleine meer. Uit ervaring wist ik dat je vanaf daar heel mooi de zonsopkomst kon filmen. En ook deze keer stelde de zon niet teleur!

Nadat de zon op was, kon ik even wat eten en drinken. Want de ervaring heeft me geleerd dat de komende uren er niets veranderd aan het licht en de omstandigheden op het ijs. Pas na 125km komen doorgaans de pijntjes en het zachte ijs. En dat gebeurde ook deze keer. Ik had van te voren alle telefoonnummers geregeld van de mensen die de verzorging deden van 'mijn' hoofdpersonen, dus zocht ik ze een aantal keren op om te kijken hoe het er voor stond. Aan het einde van de dag finishten ze alle vier redelijk vlot achter elkaar. Iedereen blij, strik erom.

De Alternatieve Elfstedentocht op woensdag

Voor marathonschaatsers is de Alternatieve Elfstedentocht de hoogst haalbare wedstrijd die elk seizoen wordt verreden. De broers Haasjes waren al meerdere keren dichtbij het podium, ze waren de schaduw-favorieten voor deze wedstrijd. De ochtend van de wedstrijd maakte ik mooie shots van de broers bij het aankleden. Ik wist dat ik slechts een aantal shots nodig had voor mijn montage, dus pakte ik de 70-200 lens en m'n statief, en ging opzoek naar de mooiste shots. Ik koos bewust om het beeld ietwat te onderbelichten, zodat het de sfeer zou houden van de vroege ochtend. Dat lukte, de lucht kleurde ook hier prachtig oranje.

Na een mooie dag op het ijs, vormde zich een kopgroep met daarin de broers Haasjes. "Het zal toch niet", dacht ik. Met mijn Sony FX6 met daarop de 70-200 lens op statief achterin de finishstraat wachtte ik de kopgroep op. De Sony FX30 had ik naast me klaarliggen om de omhelzingen en emotie vast te leggen, want ik zou nooit snel genoeg de lens op de FX6 kunnen wisselen. En juist die eerste momenten zijn het mooiste. Christian won, ik filmde zijn finish en sprintte daarna naar de plek waar hij op het ijs neergevallen was.

Hyperventileren versus grote vreugde

Een klein stukje verderop zat Ronald op een bankje. "Neus in, mond uit" klonk het. Met een plastic zak voor zijn mond probeerde hij zichzelf te kalmeren, maar dat lukt niet. Wat doe je dan als cameraman? Ik besloot het even te filmen, want het is onderdeel van het verhaal. Daarna liet ik het even begaan, en interviewde ik Christian, die nog vol adrenaline op het ijs stond. Niet veel later werd Ronald op een brancard afgevoerd om even tot rust te komen. Een half uur later stond hij er weer bij de huldiging, met een grijns op zijn gezicht. "Oh ja hoor, ik heb nu wel weer tijd voor een interview", zei hij goedlachs. "Eerst even bijkomen nu, en dan een halve kip met een pot bier."

Montage - huldiging - montage

Daarna kwam de grootste klus: monteren. Ik had uren aan ruw materiaal, dat teruggebracht moest worden tot 20minuten. 's Avonds nog een onderbreking vanwege de huldiging in de feestent, wat het verhaal afmaakte. De donderdag heb ik de montage afgemaakt, en 's avonds om 21:30 klapte ik de laptop dicht. Een mooiere uitkomst van mijn verhaal had ik mij niet kunnen wensen. Vier overenthousiaste recreanten, twee wedstrijdrijders die eerste en derde worden. Een prachtige 4 dagen op de Weissensee!

Voor wie het leuk vindt, hieronder nog wat technische specificaties:

Camera's: Sony FX6 en Sony FX30 (2e camera bij interviews en bij de finish)

Resolutie: 3840x2160

Kleurprofiel: S-log3

Luts: Sony S-log3 lut, filmconvert voor wat extra contrast

Lamp: Aputure LS 1s ledpanel

Drone: Mavic 3 Pro, D-log met DJI lut.

Gebruikte lenzen:

Sigma 18-35 1.8

Sigma 24-70 2.8

Sigma 70-200 2.8

Sigma 50 1.4

‍

‍